Νόσος του Dupuytren

Η νόσος του Dupuytren προσβάλλει την παλαμιαία επιφάνεια της άκρας χειρός, με συνέπεια τη ρίκνωση του δέρματος και των υποκείμενων μαλακών μορίων (παλαμιαία απονεύρωση) και τη σταδιακή μόνιμη κάμψη των δακτύλων, γεγονός που επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς.

Προσβάλλει συχνότερα άνδρες, μέσης ηλικίας και υπάρχει γενετική προδιάθεση. Κάπνισμα, αλκοόλ και σακχαρώδης διαβήτης αποτελούν παράγοντες κινδύνου

Αρχικά ο ασθενής εντοπίζει μικρή περιοχή σκλήρυνσης (οζίδιο) στην παλάμη, συνήθως στη βάση του παράμεσου ή μικρού δακτύλου. Με την πάροδο του χρόνου επέρχεται η ρίκνωση δέρματος και υποκείμενων ιστών και η αγκύλωση του δακτύλου σε μόνιμη θέση κάμψης.

Η θεραπεία είναι χειρουργική και βασίζεται στην αφαίρεση του νοσούντος ιστού. Ανάλογα με τη βαρύτητα όμως της κατάστασης η σύγκλειση του τραύματος ποικίλλει, με πιθανή τη χρήση τοπικών κρημνών ή δερματικού μοσχεύματος. 

Η επέμβαση γίνεται υπό τοπική αναισθησία με την εφαρμογή των πιο εξελιγμένων πρωτοκόλλων και το αποτέλεσμα είναι άμεσο. Η αποθεραπεία διαρκεί περίπου 2 εβδομάδες (ανάλογα με τη βαρύτητα).